Um 6,8 milljónir einstaklinga hafa flúið Úkraínu og eru nú á flótta innan Evrópu. Þessi mikla og mikilvæga áskorun hefur sýnt hversu ótrúleg viðbrögð íslenskra stjórnvalda og annarra  Evrópuríkja geta verið og hvernig hraði og umfang viðbragða er möguleiki. Ríki Evrópu hafa sýnt í verki möguleika álfunnar til að opna dyr sínar og úrræði fyrir fólki sem býr við vopnuð átök og aðrar skelfilegar aðstæður. Íbúar Evrópu hafa veitt einstakan stuðning og fjárframlög en ríki hafa einnig nýtt viðbragðskerfi sín og þróað leiðbeiningar og samræmt sig á áður óþekktan hátt.

Allt of oft þurfa umsækjendur um alþjóðlega vernd í Evrópu að ganga í gegnum langan og strangan feril við umsóknir sínar, sem setur líf þeirra á bið og kemur í veg fyrir að þau geti komið sér fyrir á nýjum stað, finni fyrir öryggi og blómstri í starfi og leik. Þau hafa oft takmarkaðan aðgang að þjónustu, þar á meðal mikilvægri heilbrigðisþjónustu og sálfélagslegum stuðningi og hafa ekki möguleika á að vinna sem dregur aðlögun enn frekar á langinn.

Djarfar aðgerðir Evrópuríkja til að styðja fólk á flótta frá Úkraínu sýna hvað er mögulegt þegar mannúð er miðpunktur allra viðbragða. Ríkin þurfa að þróa meira inngildandi nálganir sem tryggja reisn allra þeirra  sem leita verndar. Stuðningurinn sem flóttafólki er boðinn getur ekki verið háður því hvaðan það kemur eða hvernig og hvenær það komst til Evrópu.

Móttaka fólks frá Úkraínu gefur ríkjum Evrópu tækifæri til að byggja á og efla samhug við móttöku fólks hvaðanæva að úr heiminum, með kerfum sem virka fyrir allt fólk á flótta.